Pengepitan adalah proses yang digunakan untuk mengukuhkan, menggabungkan atau mempercepatkan satu atau beberapa item bersama menggunakan jalur rata dan fleksibel yang diperbuat daripada keluli atau pelbagai plastik. Proses ini juga dikenali sebagai pengikatan atau pengepitan dan merupakan amalan yang biasa digunakan dalam industri pembungkusan.
Hujung-hujungnya disambungkan sekali apabila tali pengepit diregangkan dengan menggunakan kaedah berbeza bergantung kepada bahan pengepit tersebut. Keluli boleh disambungkan dengan sambungan segel dan takuk atau segel dan krim (crimp), manakala plastik biasanya disambungkan dengan meleburkan hujung-hujungnya bersama.
Jenis-jenis Pengepitan
• Keluli adalah pengikat asal disebabkan oleh ketersediaannya dalam pelbagai gred dan kekuatan ketegangan yang tinggi. Keluli digunakan untuk aplikasi berat dan menunjukkan peregangan yang minimum. Keluli boleh diberikan lapisan permukaan seperti lilin yang digunakan untuk mengagihkan tegangan secara lebih baik di sekeliling pengikat. Aplikasi tipikal termasuk gegelung keluli, bata, jubin lantai, dan dawai pengikat. Ia tersedia dalam pelbagai lebar dan ketebalan.
• Polipropilena adalah ekonomikal dan kebanyakannya digunakan untuk aplikasi ringan hingga sederhana. Pengikat ini tersedia dalam pelbagai lebar dan ketebalan serta kerap kali mempunyai timbul. Polipropilena tidak dapat menahan tekanan berterusan seperti pengikat keluli dan mudah terjejas oleh degradasi UV.
• Poliester dianggap sebagai alternatif yang munasabah kepada pengikat keluli bagi sesetengah industri kerana ia mampu mengekalkan tegangan dan mempunyai sifat pemulihan yang sangat baik.
• Nilon pernah menjadi pilihan yang popular kerana mempunyai kekuatan tertinggi berbanding pengikat plastik lain, namun kini ianya jarang digunakan kecuali untuk aplikasi dalam bilik sejuk.
• Pengikat berurat dan ditenun boleh diguna semula dan menggunakan sambungan kancing yang memberikan kekuatan yang tinggi. Ianya juga lebih lembut dan ringan berbanding bahan pengikat lain.
EN